اندر دو جهان دلبر و جانم تو بسی
زیرا که بهر غمیم فریادرسی
کس نیست بجز تو ایمه اندر دو جهان
جز آنکه ببخشیش باکرام کسی
< رباعی شمارهٔ ۱۶۸۷...
رباعی شمارهٔ ۱۶۸۵... >
