اندر ره حق چو چست و چالاک شوی
نور فلکی باز بر افلاک شوی
عرش است نشیمن تو شرمت ناید
چون سایه مقیم خطهٔ خاک شوی
< رباعی شمارهٔ ۱۶۸۸...
رباعی شمارهٔ ۱۶۸۶... >
