ای آنکه تو از دوش بیادم دادی
زان حالت پرجوش بیادم دادی
آن رحمت را کجا فراموش کنم
کز گنج فراموش بیادم دادی
< رباعی شمارهٔ ۱۶۹۲...
رباعی شمارهٔ ۱۶۹۰... >
