ای آنکه ره گریز میاندیشی
تو پنداری که بر مراد خویشی
شه میکشدت مجوی با شه بیشی
که را بکند شهنشه درویشی
< رباعی شمارهٔ ۱۶۹۴...
رباعی شمارهٔ ۱۶۹۲... >
