ای ابر که تو جهان خورشیدانی
کاری مقلوب میکنی نادانی
از ظلم تو بر ماست جهان ظلمانی
بس گریه نصیب ماست تا گریانی
< رباعی شمارهٔ ۱۷۰۴...
رباعی شمارهٔ ۱۷۰۲... >
