ای باد سحر تو از سر نیکوئی
شاید که حکایتم به آن مه گوئی
نی نی غلطم گرت بدوره بودی
پس گرد جهان دگر کرا میجوئی
< رباعی شمارهٔ ۱۷۰۷...
رباعی شمارهٔ ۱۷۰۵... >
