ای پر ز جفا چند از این طراری
پنهان چه کنی آنچه به باطن داری
گر سر ز خط وفای من برداری
واقف نیم از ضمیر دل پنداری
< رباعی شمارهٔ ۱۷۱۲...
رباعی شمارهٔ ۱۷۱۰... >
