ای داده مرا چو عشق خود بیداری
وین شمع میان این جهان تاری
من چنگم و تو زخمه فرو نگذاری
وانگه گوئی بس است تا کی زاری
< رباعی شمارهٔ ۱۷۲۳...
رباعی شمارهٔ ۱۷۲۱... >
