ای دل چو وصال یار دیدی حالی
در پای غمش بمیر تا کی نالی
شرطست چو آفتاب رخ بنماید
گر شمع نمیرد بکشندش حالی
< رباعی شمارهٔ ۱۷۳۳...
رباعی شمارهٔ ۱۷۳۱... >
