ای دوست ترا رسد اگر ناز کنی
ناساز شوی باز دمی ساز کنی
زان میترسم در جفا باز کنی
مکر اندیشی بهانه آغاز کنی
< رباعی شمارهٔ ۱۷۳۷...
رباعی شمارهٔ ۱۷۳۵... >
