ای ساقی جان که سرده ایامی
آرام دل خستهٔ بیآرامی
مستان تو امروز همه مخمورند
آخر به تو بازگردد این بدنامی
< رباعی شمارهٔ ۱۷۴۲...
رباعی شمارهٔ ۱۷۴۰... >
