ای گوی زنخ زلف چو چوگان داری
ابروی کمان و تیر مژگان داری
خورشید جبین و چهرهٔ همچون ماه
می گون لبی و چشم چو مستان داری
< رباعی شمارهٔ ۱۷۵۴...
رباعی شمارهٔ ۱۷۵۲... >
