با قلاشان چو رد نهادی پائی
در عشق چو پخت جان تو سودائی
رنجه مشو و به هیچ جائی مگریز
میدان که از این سپس نگنجی جائی
< رباعی شمارهٔ ۱۷۸۵...
رباعی شمارهٔ ۱۷۸۳... >
