جانم ز طرب چون شکر انباشتهای
چون برگ گل اندر شکرم داشتهای
امروز مرا خنده فرو میگیرد
تا در دهنم چه خندهها کاشتهای
< رباعی شمارهٔ ۱۷۸۸...
رباعی شمارهٔ ۱۷۸۶... >
