بنمای به من رخت بکن مردمی
تا لاف زنم که دیدهام خرمی
ای جان جهان از تو چه باشد کمی
کز دیدن تو شاد شود آدمی
< رباعی شمارهٔ ۱۸۰۳...
رباعی شمارهٔ ۱۸۰۱... >
