چشمان خمار و روی رخشان داری
کان گوهر و لعل بدخشان داری
گیرم که چو غنچه خنده پنهان داری
گل را ز جمال خود تو خندان داری
< رباعی شمارهٔ ۱۸۳۰...
رباعی شمارهٔ ۱۸۲۸... >
