چشم مستت ز عادت خماری
افغان که نهاد رسم تنها خواری
چون می مددیست ای بخیلیت چراست
می می نخوری و شیره میافشاری
< رباعی شمارهٔ ۱۸۳۲...
رباعی شمارهٔ ۱۸۳۰... >
