در خاک اگر رفت تن بیجانی
جان بر فلک افرازد و شاذروانی
در خاک بنفشهای بپایید و برست
چون برندهد سرو چنان بستانی
< رباعی شمارهٔ ۱۸۵۷...
رباعی شمارهٔ ۱۸۵۵... >
