در روزه چو از طبع دمی پاک شوی
اندر پی پاکان تو بر افلاک شوی
از سوزش روزه نور گردی چون شمع
وز ظلمت لقمه لقمهٔ خاک شوی
< رباعی شمارهٔ ۱۸۶۱...
رباعی شمارهٔ ۱۸۵۹... >
