گر عقل به کوی دوست رهبر نبدی
روی عاشق چنین مزعفر نبدی
گر آنکه صدف را غم گوهر نبدی
بگشاده لب و عاشق و مضطر نبدی
< رباعی شمارهٔ ۱۹۲۴...
رباعی شمارهٔ ۱۹۲۲... >
