گفتم که چونی مها خوشی محزونی
گفتا مه را کسی نپرسد چونی
چون باشد طلعت مه گردونی
تابان و لطیف و خوبی و موزونی
< رباعی شمارهٔ ۱۹۳۸...
رباعی شمارهٔ ۱۹۳۶... >
