هر پارهٔ خاک را چو ماهی کردی
وانگه مه را قرین شاهی کردی
آخر ز فراق هر دو آهی کردی
زان آه بسوی خویش راهی کردی
< رباعی شمارهٔ ۱۹۷۹...
رباعی شمارهٔ ۱۹۷۷... >
