Logo




 

غزل شمارهٔ ۱۵۶۷

امروز مرا چه شد چه دانم

امروز من از سبک دلانم

در دیده عقل بس مکینم

در دیده عشق بی‌مکانم

افسوس که ساکن زمینم

انصاف که صارم زمانم

این طرفه که با تن زمینی

بر پشت فلک همی‌دوانم

آن بار که چرخ برنتابد

از قوت عشق می کشانم

از سینه خویش آتشش را

تا سینه سنگ می رسانم

از لذت و از صفای قندش

پرشهد شده‌ست این دهانم

از مشکل شمس حق تبریز

من نکته مشکل جهانم