Logo




 

غزل شمارهٔ ۱۷۴۹

گه چرخ زنان همچون فلکم

گه بال زنان همچون ملکم

چرخم پی حق رقصم پی حق

من زان ویم نی مشترکم

چون دید مرا بخرید مرا

آن کان نمک زان بانمکم

شیر است یقین در بیشه جان

بدرید یقین انبان شکم

آن کو به قضا داده‌ست رضا

قاضی کندش روزی ملکم

یأجوج منم مأجوج منم

حد نیست مرا هر چند یکم

بربند دهان در باغ درآ

تا کم نکنی خط‌های چکم