| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ | |
| إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ (١)چون قيامت واقع شود، | 56:1 |
| لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ (٢)كه در واقع‌شدنش هيچ دروغ نيست، | 56:2 |
| خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ (٣)گروهى را خواركننده است و گروهى را برافرازنده. | 56:3 |
| إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا (٤)آنگاه كه زمين به سختى بلرزد، | 56:4 |
| وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا (٥)و كوه‌ها به تمامى متلاشى شوند، | 56:5 |
| فَكَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا (٦)و چون غبارى پراكنده گردند، | 56:6 |
| وَكُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً (٧)شما سه گروه باشيد: | 56:7 |
| فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ (٨)يكى اهل سعادت. اهل سعادت چه حال دارند؟ | 56:8 |
| وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ (٩)ديگر، اهل شقاوت. اهل شقاوت چه حال دارند؟ | 56:9 |
| وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ (١٠)سه ديگر، آنها كه سبقت جسته بودند و اينك پيش افتاده‌اند. | 56:10 |
| أُولَٰئِكَ الْمُقَرَّبُونَ (١١)اينان مقرّبانند، | 56:11 |
| فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ (١٢)در بهشتهاى پرنعمت. | 56:12 |
| ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ (١٣)گروهى از پيشينيان، | 56:13 |
| وَقَلِيلٌ مِنَ الْآخِرِينَ (١٤)و اندكى از آنها كه از پى آمده‌اند، | 56:14 |
| عَلَىٰ سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ (١٥)بر تختهايى مرصّع، | 56:15 |
| مُتَّكِئِينَ عَلَيْهَا مُتَقَابِلِينَ (١٦)روبروى هم بر آنها تكيه زده‌اند. | 56:16 |
| يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ (١٧)پسرانى همواره جوان گردشان مى‌چرخند، | 56:17 |
| بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ (١٨)با قدحها و ابريقها و جامهايى از شرابى كه در جويها جارى است. | 56:18 |
| لَا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنْزِفُونَ (١٩)از نوشيدنش نه سردرد گيرند و نه بيهوش شوند. | 56:19 |
| وَفَاكِهَةٍ مِمَّا يَتَخَيَّرُونَ (٢٠)و ميوه‌هايى كه خود برمى‌گزينند. | 56:20 |
| وَلَحْمِ طَيْرٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ (٢١)و گوشت پرنده هر چه بخواهند. | 56:21 |
| وَحُورٌ عِينٌ (٢٢)و حوران درشت چشم، | 56:22 |
| كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ (٢٣)همانند مرواريدهايى در صدف. | 56:23 |
| جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (٢٤)همه به پاداش كارهايى كه مى‌كرده‌اند. | 56:24 |
| لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا (٢٥)در آنجا نه سخن لغو شنوند و نه گناه‌آلود. | 56:25 |
| إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا (٢٦)جز يك سخن: سلام، سلام. | 56:26 |
| وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ (٢٧)اما اصحاب سعادت، اصحاب سعادت چه حال دارند؟ | 56:27 |
| فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ (٢٨)در زير درخت سدر بى‌خار، | 56:28 |
| وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ (٢٩)و درخت موزى كه ميوه‌اش بر يكديگر چيده‌شده، | 56:29 |
| وَظِلٍّ مَمْدُودٍ (٣٠)و سايه‌اى دايم، | 56:30 |
| وَمَاءٍ مَسْكُوبٍ (٣١)و آبى همواره جارى، | 56:31 |
| وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ (٣٢)و ميوه‌اى بسيار، | 56:32 |
| لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ (٣٣)كه نه منقطع مى‌گردد و نه كس را از آن باز دارند. | 56:33 |
| وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ (٣٤)و زنانى ارجمند. | 56:34 |
| إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً (٣٥)آن زنان را ما بيافريديم، آفريدنى. | 56:35 |
| فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا (٣٦)و دوشيزگان ساختيم. | 56:36 |
| عُرُبًا أَتْرَابًا (٣٧)معشوق همسران خويشند، | 56:37 |
| لِأَصْحَابِ الْيَمِينِ (٣٨)براى اصحاب سعادت. | 56:38 |
| ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ (٣٩)گروهى از پيشينيان، | 56:39 |
| وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِينَ (٤٠)و گروهى كه از پى آمده‌اند. | 56:40 |
| وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ (٤١)اما اصحاب شقاوت، اصحاب شقاوت چه حال دارند؟ | 56:41 |
| فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ (٤٢)در باد سموم و آب جوشانند. | 56:42 |
| وَظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ (٤٣)در سايه‌اى از دود سياه، | 56:43 |
| لَا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ (٤٤)نه سرد و نه خوش، | 56:44 |
| إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَٰلِكَ مُتْرَفِينَ (٤٥)اينان پيش از اين در ناز و نعمت بودند. | 56:45 |
| وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِيمِ (٤٦)و بر گناهان بزرگ اصرار مى‌ورزيدند. | 56:46 |
| وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ (٤٧)و مى‌گفتند: آيا زمانى كه ما مُرديم و خاك و استخوان شديم باز هم ما را زنده مى‌كنند، | 56:47 |
| أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ (٤٨)يا نياكان ما را؟ | 56:48 |
| قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ (٤٩)بگو: همه را، آنان كه از پيش بوده‌اند و آنها كه از پى‌شان آمده بودند، | 56:49 |
| لَمَجْمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ (٥٠)همه در وعده‌گاه آن روز معين خواهند بود. | 56:50 |
| ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ (٥١)آنگاه شما اى گمراهان تكذيب‌كننده، | 56:51 |
| لَآكِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ (٥٢)از درختان زقّوم خواهيد خورد. | 56:52 |
| فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ (٥٣)و شكمهاى خود را از آن پر خواهيد كرد. | 56:53 |
| فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ (٥٤)و بر سر آن آب جوشان خواهيد نوشيد. | 56:54 |
| فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ (٥٥)چنان مى‌نوشيد كه شتر تشنه آب مى‌نوشد. | 56:55 |
| هَٰذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ (٥٦)اين است غذايشان در روز جزا. | 56:56 |
| نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ (٥٧)ما شما را آفريده‌ايم؛ پس چرا تصديق نمى‌كنيد؟ | 56:57 |
| أَفَرَأَيْتُمْ مَا تُمْنُونَ (٥٨)آيا آن منى را كه برون مى‌ريزيد ديده‌ايد؟ | 56:58 |
| أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ (٥٩)آيا شما او را مى‌آفرينيد يا ما آفريننده‌ايم؟ | 56:59 |
| نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ (٦٠)ما مرگ را بر شما مقدر ساختيم و ناتوان از آن نيستيم كه | 56:60 |
| عَلَىٰ أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنْشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ (٦١)به جاى شما قومى همانند شما بياوريم و شما را به صورتى كه از آن بى‌خبريد از نو بيافرينيم. | 56:61 |
| وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَىٰ فَلَوْلَا تَذَكَّرُونَ (٦٢)شما از آفرينش نخست آگاهيد؛ چرا به يادش نياوريد؟ | 56:62 |
| أَفَرَأَيْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ (٦٣)آيا چيزى را كه مى‌كاريد ديده‌ايد؟ | 56:63 |
| أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ (٦٤)آيا شما مى‌رويانيدش يا ما روياننده‌ايم؟ | 56:64 |
| لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ (٦٥)اگر مى‌خواستيم خاشاكش مى‌ساختيم تا در شگفت بمانيد. | 56:65 |
| إِنَّا لَمُغْرَمُونَ (٦٦)گويند: ما ثروت بر باد دادگانيم؛ | 56:66 |
| بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ (٦٧)ما بى‌نصيب ماندگانيم. | 56:67 |
| أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاءَ الَّذِي تَشْرَبُونَ (٦٨)آيا آبى را كه مى‌نوشيد ديده‌ايد؟ | 56:68 |
| أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ (٦٩)آيا شما آن را از ابر فرو مى‌فرستيد يا ما فرو فرستنده‌ايم؟ | 56:69 |
| لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ (٧٠)اگر مى‌خواستيم آن را تلخ مى‌گردانيديم. پس چرا سپاس نمى‌گوييد؟ | 56:70 |
| أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ (٧١)آيا آن آتشى را كه مى‌افروزيد ديده‌ايد؟ | 56:71 |
| أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ (٧٢)آيا درختش را شما آفريده‌ايد يا ما آفريننده‌ايم؟ | 56:72 |
| نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِينَ (٧٣)ما آن را هشدارى و براى مسافران رهنورد، متاعى ساختيم. | 56:73 |
| فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ (٧٤)به نام پروردگار بزرگ خود تسبيح گوى. | 56:74 |
| فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ (٧٥)پس سوگند به غروبگاه ستارگان. | 56:75 |
| وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ (٧٦)و اين سوگندى است -اگر بدانيد- بزرگ. | 56:76 |
| إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ (٧٧)هر آينه، اين قرآنى است گرامى‌قدر، | 56:77 |
| فِي كِتَابٍ مَكْنُونٍ (٧٨)در كتابى مكنون. | 56:78 |
| لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ (٧٩)كه جز پاكان دست بر آن نزنند. | 56:79 |
| تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ (٨٠)نازل شده از جانب پروردگار جهانيان است. | 56:80 |
| أَفَبِهَٰذَا الْحَدِيثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ (٨١)آيا اين سخن را دروغ مى‌انگاريد؟ | 56:81 |
| وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ (٨٢)و نصيب خود را در دروغ انگاشتن آن قرار مى‌دهيد؟ | 56:82 |
| فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ (٨٣)پس چرا آنگاه كه جان به گلوگاه رسد، | 56:83 |
| وَأَنْتُمْ حِينَئِذٍ تَنْظُرُونَ (٨٤)و شما در اين هنگام مى‌نگريد، تكذيب نمى‌كنيد؟ | 56:84 |
| وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْكُمْ وَلَٰكِنْ لَا تُبْصِرُونَ (٨٥)ما از شما به او نزديك‌تريم ولى شما نمى‌بينيد. | 56:85 |
| فَلَوْلَا إِنْ كُنْتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ (٨٦)اگر قيامت را باور نداريد، | 56:86 |
| تَرْجِعُونَهَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (٨٧)اگر راست مى‌گوييد، بازش گردانيد. | 56:87 |
| فَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ (٨٨)اما اگر از مقربان باشد، | 56:88 |
| فَرَوْحٌ وَرَيْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِيمٍ (٨٩)براى اوست آسايش و روزى و بهشت پرنعمت. | 56:89 |
| وَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ (٩٠)و اما اگر از اصحاب سعادت باشد: | 56:90 |
| فَسَلَامٌ لَكَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ (٩١)پس تو را از اصحاب سعادت سلام است. | 56:91 |
| وَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ (٩٢)و اما اگر از تكذيب‌كنندگان گمراه باشد، | 56:92 |
| فَنُزُلٌ مِنْ حَمِيمٍ (٩٣)به آب جوشان مهمانش كنند، | 56:93 |
| وَتَصْلِيَةُ جَحِيمٍ (٩٤)و به دوزخش درآورند. | 56:94 |
| إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ (٩٥)اين سخن سخنى راست و يقين است. | 56:95 |
| فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ (٩٦)پس به نام پروردگار بزرگت تسبيح گوى. | 56:96 |
