| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ | |
| وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰ (١)سوگند به شب آنگاه كه جهان را در خود فرو پوشد، | 92:1 |
| وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ (٢)و سوگند به روز آنگاه كه آشكار شود، | 92:2 |
| وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَىٰ (٣)و سوگند به آن كه نر و ماده را بيافريد، | 92:3 |
| إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّىٰ (٤)كه: حاصل كوششهاى شما متفاوت است. | 92:4 |
| فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ (٥)اما كسى كه بخشايش و پرهيزگارى كرد، | 92:5 |
| وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَىٰ (٦)و آن بهترين را تصديق كرد، | 92:6 |
| فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَىٰ (٧)پس براى بهشت آمادهاش مىكنيم. | 92:7 |
| وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ (٨)اما آن كس كه بخل و بى نيازى ورزيد، | 92:8 |
| وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰ (٩)و آن بهترين را تكذيب كرد، | 92:9 |
| فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَىٰ (١٠)او را براى دوزخ آماده مىسازيم. | 92:10 |
| وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّىٰ (١١)و چون هلاكش دررسد، دارايىاش به حالش سود نبخشد. | 92:11 |
| إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَىٰ (١٢)و آنچه بر ماست راهنمايى است. | 92:12 |
| وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَىٰ (١٣)و از آنِ ماست آن جهان و اين جهان. | 92:13 |
| فَأَنْذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّىٰ (١٤)پس شما را از آتشى كه زبانه مىكشد مىترسانم. | 92:14 |
| لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى (١٥)جز اهل شقاوت بدان درنيفتد: | 92:15 |
| الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (١٦)آن كه تكذيب كرد و رويگردان شد. | 92:16 |
| وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى (١٧)و پرهيزگارترين مردم را از آن دور دارند: | 92:17 |
| الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّىٰ (١٨)آن كه مال خويش مىبخشايد و پاكى مىجويد. | 92:18 |
| وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَىٰ (١٩)و هيچ كس را بر او حقى نباشد كه اينك پاداش خواهد، | 92:19 |
| إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَىٰ (٢٠)مگر جستن خشنودى پروردگار والاى خويش. | 92:20 |
| وَلَسَوْفَ يَرْضَىٰ (٢١)و زودا كه خشنود شود. | 92:21 |
