بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ | |
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰ (١)سوگند به شب چون فرو پوشاند | 92:1 |
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ (٢)و سوگند به روز چون روشن شود | 92:2 |
وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَىٰ (٣)و سوگند به آنکه نرینه و مادینه آفرید | 92:3 |
إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّىٰ (٤)که کوشش شما پراکنده [و گونهگون] است | 92:4 |
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ (٥)حال اگر کسی [مالی] بخشید و پروا و پرهیز ورزید | 92:5 |
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَىٰ (٦)و [وعده] بهشت را استوار داشت | 92:6 |
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَىٰ (٧)زودا که راهش را به سوی خیر و آسانی هموار کنیم | 92:7 |
وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ (٨)و اما کسی که دریغورزید و بینیازی نمود | 92:8 |
وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰ (٩)و وعده بهشت را دروغ انگاشت | 92:9 |
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَىٰ (١٠)زودا که راهش را به سوی شر و دشواری هموار کنیم | 92:10 |
وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّىٰ (١١)و چون به هلاکت افتد مالش به کار او نیاید | 92:11 |
إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَىٰ (١٢)بیگمان راهنمایی [بندگان] بر ماست | 92:12 |
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَىٰ (١٣)و بیگمان [جهان] واپسین و نخستین ما راست | 92:13 |
فَأَنْذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّىٰ (١٤)پس شما را از آتشی که زبانه زند هشدار دهم | 92:14 |
لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى (١٥)که جز شقاوت پیشه وارد آن نشود | 92:15 |
الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (١٦)همان کسی که [حق را] انکار کرد و روی بر تافت | 92:16 |
وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى (١٧)و تقواپیشه از آن دور داشته خواهد شد | 92:17 |
الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّىٰ (١٨)همان کسی که مالش را میبخشد که پاکدلی یابد | 92:18 |
وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَىٰ (١٩)و بر او [منت از] نعمت کسی نیست که باید جزایش را بدهد | 92:19 |
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَىٰ (٢٠)[و نمیکند آنچه میکند] مگر در طلب خشنودی پروردگار بلندمرتبهاش | 92:20 |
وَلَسَوْفَ يَرْضَىٰ (٢١)و زودا که خشنود شود | 92:21 |